(Τα παρασκήνια μιας εβδομάδος) Π. ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΣ

Ἡ Καθιερωμένη, ἐδῶ καί χρόνια, «Ἑβδομάς Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς» διοργανώθηκε καί πάλι ἀπό τήν Ἀποστολική Διακονία μέ τήν εὐλογία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Ποιοί εἶναι οἱ σκοποί αὐτῆς τῆς ἑβδομάδος; Τό ἐρώτημα εἶναι οὐσιαστικό καί πρέπει νά τεθεῖ κάτω ἀπό τό στόχαστρο τῆς ματιᾶς τοῦ ἱεραποστολικοῦ ταξιδευτῆ.

Θά μποροῦσε κάποιος νά ἀπαντήσει ἄμεσα ἀπαριθμώντας παράγοντες, ὅπως ἡ προβολή τῆς ἰδέας τῆς ἱεραποστολῆς, ἡ συγκέντρωση χρημάτων καί ἡ διαφήμιση τοῦ «ἔργου». Παρ’ ὅλο πού οἱ παράγοντες αὐτοί φαίνονται οὐσιαστικοί, τολμοῦμε νά ποῦμε, πώς εἶναι εἴτε δευτερογενεῖς ἤ καί ἀποτρεπταῖοι.

Ἡ ἱεραποστολή δέν εἶναι ἰδέα. Ἄν ἦταν θά καταλήγαμε στήν ἰδεολογία τῆς ἱεραποστολῆς. Οἱ ἰδεολογίες πάντα ἐνθουσιάζουν, δημιουργοῦν θόρυβο, καταστρέφονται στήν πορεία τους καί μετά διαλύονται καί ἀτονοῦν.

Τά χρήματα χρειάζονται μέν, ἀλλά ἄν γίνουν κεντρική ἀναζήτηση δημιουργοῦν ἐμπορικό πλαίσιο πού ἀπαιτεῖ μόνο χρήματα γιά νά γίνει ἡ ἱεραποστολή. Στήν Ἐκκλησία τοῦ πρώτου αἰῶνος συνέβη ἕνα ἀντιδεοντολογικό οἰκονομικό γεγονός. Ἀντί ἡ ἀποστέλλουσα Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων νά στείλει χρήματα στίς νεοπαγεῖς κοινότητες, αὐτές οἱ τελευταῖες εἶναι πού συγκέντρωσαν «λογία» προσφορᾶς πρός τά Ἱεροσόλυμα. Οἱ τοπικές Ἐκκλησίες εἶναι ἐλεύθερες ἀπό οἰκονομικές ἐξαρτήσεις, ζοῦν ἀπό τόν τόπο καί ἀπό τά μέσα πού διατίθενται ἐκεῖ.

Ὅσον ἀφορᾶ τή διαφήμιση, ἐμεῖς τή θεωροῦμε ἀποτρεπταία καί ἀσύμβατη μέ ἐκκλησιαστική διακονία. Ἡ φράση τοῦ Ἀπ. Παύλου «τήν διακονίαν σου πληροφόρησον» (Β΄ Τιμ. 45), δέν ἔχει καμία σχέση μέ marketing, ἀλλά μέ τήν ὁλοκλήρωση τῆς διακονίας καί σημαίνει φέρνω σέ πληρότητα (πλήρως φέρω). Κάτω ἀπό τήν προοπτική τῆς προβολῆς δημιουργεῖται ἡ ἐγωιστική αὐτοδιαφήμιση τοῦ «ἔργου» μας, πού σέ τελική ἀνάλυση εἶναι τοῦ Θεοῦ κι ὄχι τοῦ «θέλοντος» ἤ «τοῦ τρέχοντος», ἀλλά τοῦ «ἐλεοῦντος Θεοῦ» (Ρωμ. 9-16).

Τά ἀνθρώπινα λάθη πού ἔγιναν καί γίνονται μέχρι σήμερα στό χῶρο τῆς ἱεραποστολῆς κρύβουν στά παρασκήνια τούς προαναφερθέντες κινδύνους. Ἰδεολογίες, ἄκαιροι ἐνθουσιασμοί, marketing, «ἔργο», οἰκονομικές ἀπαντήσεις μποροῦν νά διαβρώσουν τό γεγονός τῆς διακονίας τοῦ Χριστοῦ στίς καρδιές τῶν λαῶν.

Παραδείγματα ἀπό ὅλες τίς προηγούμενες καταστάσεις ὑπάρχουν ὡς ρεαλιστικά γεγονότα πού ἐπιβεβαιώνουν τά προαναφερόμενα καί πού θά τά ἀναδείξει ὁ μελλοντικός ἱστορικός τῆς ἱεραποστολῆς.

Τότε, θά ΄λεγε κάποιος, τί μένει; Γιατί ὅλη ἡ προσπάθεια; Ἡ ἀπάντηση εἶναι μία: Ἡ ζύμωση στίς καρδιές τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας τῆς ἀνάγκης τῆς ἱεραποστολῆς ὡς δυνατότητας γιά νά σπάσουμε τά δεσμά τῆς τοπικῆς αὐτάρκειάς μας διά τῆς σιωπηλῆς, ἀνυπόκριτης προσφορᾶς μας στίς καρδιές τῶν λαῶν τῆς γῆς.

Ἡ κατανόηση αὐτῆς τῆς ἀπαιτήσεως γιά ἄνοιγμα πρός τόν ἄλλο χρειάζεται νηπτική κι ἀσκητική ἀποταγή τῶν προαναφερθέντων παραγόντων. Ἡ νηπτική προετοιμασία αὐτή μέσα στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας θά προετοιμάσει, μέ τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, αὐτούς πού θά πορευτοῦν στούς δρόμους τῆς ἀποστολῆς. Θά μάθουν νά μή ζητοῦν τίποτε παρά μόνο τή δόξα τοῦ Θεοῦ. Θά μάθουν νά κινοῦνται ὡς ἐλεύθεροι ἀπό διαπλεκόμενες συμβατικότητες καί σκοπιμότητες.

Ἡ «Ἑβδομάς» αὐτή, αὐτό τό γεγονός θέλει νά ξυπνήσει στίς καρδιές μας. Ἡ ἀνάδειξη ἀποστόλων τοῦ σήμερα καί τοῦ αὔριο μέσα ἀπό μυστικές διεργασίες πού ξεπερνοῦν τά ὅρια μεθοδολογιῶν, ἀπαιτήσεων καί προβολῆς ἔργου.

Ἡ «Ἑβδομάς» αὐτή προτείνει τήν προετοιμασία ἀνθρώπων πού θά διακονήσουν τό θερισμό τοῦ ἀγροῦ τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ θά ἔχουν περάσει μέσα ἀπό τήν παραμονή στήν ἔρημο τῆς δικῆς τους Ἀραβίας, κατά τό μοναδικό πρότυπο τοῦ ἀποστόλου Παύλου.

Ἡ «Ἑβδομάς» αὐτή προτείνει, μαζί μέ τήν ἀσκητική ζύμωση τῶν ἀποστόλων τοῦ σήμερα καί τοῦ αὔριο, καί μιά βαθιά γνωριμία μέ τό πρόσωπο τῶν λαῶν τῆς γῆς.

Ἡ «Ἑβδομάς» αὐτή, τέλος, προτείνει νά γίνει ἡ ποιμαντική διακονία, σέ ὁποιονδήποτε χῶρο, μοναστήρι ἤ ἐνορία, λιγότερο ἀνθρωποπαθῶς ἐργώδης καί περισσότερο θεοπρεπῶς ἡσυχαστική «ἵνα ὁ λόγος τοῦ Κυρίου τρέχη καί δοξάζηται» (Β΄ Θες. 3,1), καί γιά νά γίνει ἱεραποστολή ἀπό ἀνθρώπους πού ἀποστελλόμενοι μετέχουν στό λόγο τοῦ Ἀπ. Παύλου: «Διώκω δέ εἰ καί καταλάβω, ἐφ’ ᾧ καί κατελήφθην ὑπό τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ» (Φιλιπ. 3, 12).

Χωρίς τό τελευταῖο θά γινόμαστε κατακτητές ἱεραποστολικῶν χωρῶν κι ὄχι καταληφθέντες καρδιακά ἀπό τό Χριστό.

† π.Κ.Σ.

Πηγή: Πάντα τά ἔθνη. Τριμηνιαῖο ἱεραποστολικό περιοδικό τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἔτος ΚΑ’, τεῦχος 81, Ἰαν.Φεβρ.-Μάρ. 2002, σελίδα 20.