Η ομορφιά είναι αιωνιότητα που κοιτάζει τον εαυτό της στον καθρέπτη. Αλλά εσύ είσαι η αιωνιότητα και εσύ είσαι ο καθρέπτης. Khalil Gibranτου Νικήτα Καυκιού

"Οι διαστάσεις του χρόνου: Φυσικός, υπαρξιακός και αιώνιος χρόνος"



ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ Π. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
"Οι διαστάσεις του χρόνου: Φυσικός, υπαρξιακός και αιώνιος χρόνος"

Χρόνος και Αιωνιότητα


Κάθε χρόνο περιμένουμε τον ερχομό του νέου έτους. Όμως ο καινούργιος χρόνος δεν θα έλθει ποτέ. Ο νέος χρόνος θα είναι ακριβώς όπως και ο παλαιός. Στην πραγματικότητα ο νέος χρόνος θα είναι ο παλαιός χρόνος. Διότι άλλωστε ο χρόνος δεν υπάρχει. Είναι ένα συμβατικό μέγεθος χωρίς οντότητα

Η ανακαίνιση του χρόνου μπορεί να συμβεί μόνο σε υπαρξιακό-βιωματικό επίπεδο. Ο χρόνος γίνεται νέος, με την επιτυχία, τον έρωτα και την αγάπη. Ο χρόνος γίνεται γέρος (παλαιότερος του παλαιού) με την αποτυχία, τη θλίψη και τη μοναξιά.

Ο χρόνος καταργείται με την απελευθέρωση από τους περιορισμούς της ενδο-κοσμικής αναγκαιότητας. Ο χρόνος καταργείται με τη γεύση της Χάριτος. Ο μύστης και ο Άγιος ζουν στη διάσταση της αιωνιότητος. Έχουν το πολίτευμά τους στον ουρανό. Δηλαδή η καρδιά τους αναφέρεται συνεχώς στην Αγάπη του Θεού. Η σχέση με την επικαιρότητα αδυνατίζει και εντείνεται η σχέση με την αδιάπτωτη Αλήθεια που υπερβαίνει το χώρο και το χρόνο. Η αιωνιότητα είναι ο καινούργιος χρόνος. Η διάσταση της απόλυτης Αγάπης. Εκεί είναι τα πάντα καινά. Στο φως της αιωνιότητας ανακαινίζεται ολόκληρη η ύπαρξη και μαζί ολόκληρο το υλικό σύμπαν. Στον νέο, άχρονο χρόνο δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το ενδοκοσμικό δράμα. Τα ιστορικά γεγονότα είναι σημαντικά μόνο στο βαθμό που σηματοδοτούν-σημαίνουν την μετα-ιστορική Αλήθεια. Σημαντικό είναι αυτό που οδηγεί στο νέο χρόνο, στην καινή ζωή, στη νίκη του θανάτου.
Στην αιωνιότητα μαζί με τον χρόνο καταργείται και ο θάνατος. Ο Άγιος δεν μπορεί να πεθάνει διότι δεν είναι γήινος. Κινείται στον χωρόχρονο αλλά η καρδιά του είναι σε συνεχή κοινωνία με την Θεία αιωνιότητα. Ο Άγιος υπάρχει, κινείται και είναι μέσα στον Θεό. Ο Άγιος είναι ο νέος χρόνος. Ο Άγιος είναι η αιωνιότητα, βιωμένη ως κάθετη, οντολογική έξοδος από το χωροχρονικό συνεχές. Αρχιμηνιά και αρχιχρονιά και καλός μας χρόνος είναι η αιωνιότητα. Ο μη χρόνος των ουρανών. Η αδειάλειπτη κοινωνία με τον Θεό λουσμένη στη Χάρη του Πνεύματος του Αγίου.