Ἐνδιαφέρουσες ἐρωτήσεις γιά τήν ἐξωτερική ἱεραποστολή

Μπορεῖ μιά τοπική ὀρθόδοξη ἐκκλησία νά επιθυμεί νά ἔχει ἐνεργό ρόλο στήν οἰκουμενική ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας πρός τά ἔθνη, ἄν:

1) Συμπεριφέρεται ἐθνικιστικά (π.χ. «Ἔξω ἡ Τουρκία ἀπό τήν Ἑνωμένη Εὐρώπη»),

2) Δέν σέβεται τήν κανονικότητα στίς σχέσεις μέ τίς ἄλλες τοπικές ἐκκλησίες καί τά Πατριαρχεῖα,

3) Νομίζει πώς εἶναι δυνατή κοινή ἀποστολική μαρτυρία, σέ συνεργασία μέ αἰρετικές ὁμολογίες,

4) Φιμώνει τόν ἐλεύθερο, ἀλλά καί βαθύ θεολογικό λόγο τῶν πλέον ἀξιολόγων καί ἀξιοσεβάστων κληρικῶν της (π.χ. π. Γ.Μ. καί π. Θ.Ζ.),

5) Ἀποφασίζει μονομερῶς πάνω σέ θέματα δογματικά ἀγνοώντας τόν πανορθόδοξο τρόπο λήψεως ἀποφάσεων παρομοίας ὑφής θεμάτων (π.χ. δωρεά ὀργάνων),

6) Αὐτοδιαφημίζεται γιά ὅλα τά καλά της ἔργα,

7) Δημιουργεῖ ἐκκλησιολογικό κατακερματισμό, ἐπιτρέποντας ἀνεξέλεγκτη λειτουργία πλήθους ὀργανώσεων καί σωματείων,

8) Χρησιμοποιεῖ ἐπικοινωνιολόγους στό μοναδικό χῶρο, πού δέν εἶναι χρήσιμοι, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία διδάσκει τήν ἔννοια τῆς κοινωνίας ἐκ τοῦ πρωτογενοῦς τριαδολογικοῦ χαρακτήρα της;

π.Κ.Σ.

Πηγή: Πάντα τά ἔθνη. Τριμηνιαῖο ἱεραποστολικό περιοδικό τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἔτος ΚΔ’, τεῦχος 94, Ἀπρίλιος - Μάϊος - Ἰούνιος 2005, σελίδα 15.