Τὸ ἀσυμβίβαστο τῶν ‘ἐνεργειακῶν θεραπειῶν’ (π. Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος)

 Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, ποὺ ἔγινε στὰ πλαίσια τῶν κατηχητικῶν ἀναλύσεων στὴν Ἃ’ πρὸς Τιμόθεον Ἐπιστολή, στὸ χωρίο Κεφάλαιο 6, στίχοι 14-15, στὸν Ἱερὸ Ναὸ Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δικηγορικῶν Γλυφάδας, τὴν Πέμπτη 07-11-2013. 

…τοῦ ζωοποιοῦντος Θεοῦ. Ἐδῶ τὰ λόγια εἶναι ἀνεπαρκῆ γιὰ νὰ ἐκφράσουμε Αὐτὸν τὸν Θεὸ ποὺ εἶναι ὁ Ζωοποιῶν Θεός. Καὶ ὁ Ὁποῖος ὄχι μόνο μᾶς ἔδωσε ζωή, «πνοὴν ζωῆς»[1], ὅπως λέει τὸ δεύτερο κεφάλαιο τῆς Γενέσεως, «πνοὴν ζωῆς», ἀλλὰ μᾶς ζωοποίησε καὶ μᾶς τοὺς νεκροὺς καὶ μᾶς ἀνέστησε μετὰ καὶ ὁ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν καὶ μᾶς ἔδωσε ζωὴ καὶ πάλι. Εἶναι ὁ Ζωοποιῶν συνεχῶς τὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ὁ Θεός.

Δὲν μποροῦμε χωρὶς αὐτὰ νὰ ζήσουμε. Δὲν μποροῦμε χωρὶς ἀνάσα νὰ ζήσουμε. Τοῦ ζωοποιοῦντος τὰ πάντα! Τὰ πάντα, τὰ πάντα! Δὲν ὑπάρχει κάτι ποὺ δὲν εἶναι μέσα στὴ ζωοποιό, ἀγαπητικὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ. Δεν ὑπάρχει κάποια ἄλλη ἐνέργεια! Εἶναι μόνο ἡ… παρουσία τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐνεργεῖ ἐν Ἁγίω Πνεύματι, δὲν ὑπάρχει κάποια ἄλλη ἐνέργεια ποὺ θὰ μᾶς ἐνεργοποιήσει. Καμιὰ ἄλλη ἐνέργεια! Προσέξτε, τίποτε ἄλλο καὶ αὐτὸ τὸ τονίζω τώρα ὡς λόγο ἔστω παρεμβατικῶς ἢ παρεμβολικῶς γιατί ἔχει σημασία. Δὲν ὑπάρχει ἄλλη ἐνέργεια. Μόνο ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ! Ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῶν ἀκτίστων Αὐτοῦ ἐνεργειῶν, ποὺ ἐνεργοποιεῖ τὰ πάντα στὴ ζωή μας.

Ὅ,τι ἄλλο μᾶς προτείνεται ὡς δυνατότητα κάποιας ἐνέργειας ποὺ μᾶς κάνει νὰ εἴμαστε καλά, εἶναι πλάνη! Ὅ,τι μᾶς προτείνουν ὅτι εἶναι μία ἐνέργεια ποὺ θὰ μᾶς κάνει καλὸ καὶ οἱ ἄνθρωποι ἀνοήτως τὰ κυνηγοῦν καὶ τρέχουν πίσω ἀπὸ αὐτά, εἶναι πλάνες! Τίποτε ἄλλο δὲν ζωοποιεῖ, δὲν μᾶς κάνει νὰ ζήσουμε παρὰ μόνο ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος διὰ τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν Του, λειτουργεῖ τὰ πάντα. Καὶ μᾶς ζωοποιεῖ! Δὲν ὑπάρχουν ἄλλες ἐνέργειες, προσέξτε αὐτό! Ἐνέργειες ὅπως λένε, διάφορες πνευματικές. Γί’ αὐτό, βλέπετε, ὑπάρχει μία ὁλόκληρη ἱστορία, τῶν λεγομένων πλανεμένων, τὸ ἔχω πεῖ καὶ ἄλλες φορές, τὸ ἔχω ἀναλύσει, θεραπευτικῶν μεθοδολογιῶν, κοσμικῶν δαιμονιωδῶν μεθοδολογιῶν, οἱ ὁποῖοι λένε ποὺ ἔχουν δυνατότητα νὰ δώσουν ζωὴ στὸν ἄνθρωπο, νὰ τὸν ἐνεργοποιήσουν διὰ κάποιας ἐνέργειας. Δὲν ὑπάρχει ἄλλη ἐνέργεια πέρα ἀπὸ τὸν Θεό, ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι δαιμονιώδη, νὰ τὸ πούvε συγκεκριμένα, μέσα ἀπὸ τὴν ψευτοδύναμη τοῦ διαβόλου νὰ πούvε, ποὺ δὲν ἔχει καμία δύναμη [ὁ διάβολος].Ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ εἶναι αὐτὲς οἱ ἐνεργειακὲς θεραπεῖες, ἀκόμα καὶ οἱ βιοενεργειακές, θὰ μπλέξουν ὅλα, ὁ κόσμος πλανιέται, εἶναι πλάνες! Δὲν ὑπάρχουν τέτοια πράγματα. Καὶ αὐτὰ πρέπει ὁ λαὸς νὰ τὰ καταλάβει περισταμένως.

Τὸ λέω, ὡς λόγο παρενθετικό, ἀφοῦ μου τὸ φέρνει ἡ εὐκαιρία αὐτή, ὅπως γίνεται κάθε χρόνο, σ’ ὅλο τὸ χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας γίνεται μία πανελλήνια σύσκεψη, ἕνα συνέδριο τριήμερο, ἄπ’ ὅλες τὶς Ἐκκλησίες τὶς τοπικὲς τὶς Ὀρθοδόξους ὄχι μόνο τῆς Ἑλλάδος, ὅλες τὶς Μητροπόλεις. Ἕνα συνέδριο σὲ κάποιο μέρος τῆς Ἑλλάδος, ὅπου κάθε χρόνο γίνονται κουβέντες, γί’ αὐτὰ τὰ θέματα καὶ πῶς θὰ περάσει τὸ μήνυμα αὐτὸ καὶ θὰ βιωθεῖ ἀπὸ τὸ λαό μας. Γιὰ νὰ μὴ μένουμε σὲ πλάνες. Αὐτὲς τὶς μέρες, ἀπὸ τὴν περασμένη Δευτέρα μέχρι χθὲς (σήμ.: 4-6/11/2013), βρεθήκαμε ὅλοι στὸ Βόλο, ἐκπρόσωποι ὅλων τῶν Μητροπόλεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τῶν ἄλλων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν. Σερβία, Ρωσία, Ρουμανία, Κύπρος, ὅλες, οἱ ὁποῖοι μετεῖχαν σὲ μία ἀναζήτηση πιά.

Τί εἶναι, ἐδῶ ἦταν τὸ θέμα συγκεκριμένο πιά, αὐτὲς οἱ ἐνεργειακὲς θεραπεῖες; Γιατί ὁ λαὸς μᾶς πλανιέται καὶ τρέχει ἀπὸ ἐδῶ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ. Καὶ παρόλο ποὺ τὰ ἔχουμε πεῖ πολλὲς φορές, τώρα πῆρε αὐτὸ τὸ πράγμα μία μορφὴ συγκεκριμένη, ποὺ λένε τὰ κείμενα, τὰ πορίσματα, τὰ ὁποῖα θὰ περάσουν, θὰ ἐγκριθοῦν ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, ἀφοῦ ἔχουν ἐγκριθεῖ ἀπὸ ὅλη τὴν ὁλομέλεια ἐκεῖ, ἀφοῦ ἐπισταμένως ἔγινε ἡ κουβέντα καὶ ἡ ἀνάλυση τῶν πορισμάτων, θὰ περάσουν ὡς πρόταση πιὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Κανείς πιὰ στὸν χῶρο τῆς Ἑλλάδας, ἀφοῦ ζοῦμε σ’ αὐτὸν τὸν τόπο, δὲν μπορεῖ νὰ πεῖ, ἐγὼ ξέρεις ἀκολουθῶ μία μορφὴ «ἐνεργειακῆς» θεραπείας που λέγεται ρέικι. Θὰ δεῖ, ἐκεῖ πέρα εἶναι καὶ τὰ ὀνόματα γραμμένα, ὅσα μπορούσαμε γράψαμε, θὰ πεῖ, αὐτὸ εἶναι μία δαιμονιώδης ἐνέργεια, θεραπευτικὴ ψεύτικη. Δὲν ἔχει σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία. Καὶ θὰ περάσουν καὶ πράγματα τὰ ὁποῖα δὲν φανταζόμαστε, πράγματα τὰ ὁποῖα δίναμε δέκα χρόνια πάλη γιὰ νὰ περάσουν γιατί ἦταν μία πλάνη ποὺ δὲν περνοῦσαν. Γιατί εἶχαν πλανηθεῖ πάρα πολλοὶ καὶ λυπᾶμαι ποὺ τὸ λέω, ἀκόμη καὶ Ἁγιορεῖτες πατέρες ἀκόμη καὶ ἱερεῖς, ποὺ κατεύθυναν τὸ ποίμνιό τους νὰ κάνουν, ξέρω ἐγώ, ὁμοιοπαθητική.

Τώρα περνάει συγκεκριμένα πιὰ καὶ λέει, ἡ ὁμοιοπαθητικὴ εἶναι ἀσύμβατη μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἔληξε! Δὲν σηκώνει κουβέντα! Καὶ ἀναλύεται γιατί, ὄχι γιατί μᾶς ἦλθε στὸ κεφάλι ἔτσι, ἐκεῖ γίνεται ἕνα συνέδριο στὸ ὁποῖο ἦρθαν καὶ ἐπιστήμονες. Ἐπιστήμονες στὸ χῶρο τῆς ἐπιστήμης. Καὶ εἶπαν τί εἶναι ἐπιστήμη καὶ τί εἶναι ψευτοεπιστήμη. Καὶ ἀφοῦ εἶναι ψευτοεπιστήμη εἶναι μία δαιμονιώδης ἐπιστήμη. Ἄρα ὑπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα καὶ δὲν μπορεῖ ὁ λαὸς νὰ πλανιέται καὶ μάλιστα εἶπαν μερικοί, μὰ τώρα ὑπάρχουν πολλοὶ γεροντάδες, ἀκόμη καὶ Ἁγιορεῖτες πατέρες κατευθύνουν, παράδειγμα σᾶς λέω τώρα, λένε στὸ λαό τους νὰ κάνουν ὁμοιοπαθητική. Καὶ εἶπαν αὐτὸ τώρα εἶναι μία ἐπίσημη διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ λέγαμε, τὸ φωνάζαμε, τώρα πῆρε μορφὴ καὶ γραφὴ ὅτι εἶναι μία ἀσυμβίβαστη μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη ἔκφραση θεραπείας, εἶναι ψευτοθεραπεία. Δὲν μπορεῖς πιὰ νὰ τὸ κάνεις, ἂς τὸ λέει ὁ ὁποιοσδήποτε Ἁγιορείτης πατέρας τὸ λέει καὶ ὁποιοσδήποτε πνευματικὸς τὸ λέει, ποὺ ἀκολουθοῦν πολλὰ πνευματικά του παιδιά. Ὅ,τι λάθος ἔγινε, ἔγινε. Γί΄ αὐτὸ μετανοοῦμε! Γί΄ αὐτὸ ὑπάρχει μετάνοια. Καὶ μπορεῖ νὰ πεῖ δὲν ἤξερα, ἔπρεπε νὰ ξέρει, ἀλλὰ δὲν πειράζει. Τώρα πιὰ ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ πεῖ δὲν ξέρω.

Ὑπῆρχε μία ὁμοφωνία σὲ αὐτὰ τὰ θέματα. Καὶ ὑπῆρχαν καὶ ἐπιστημονικὲς ἀναλύσεις, σᾶς λέω. Δὲν [τὰ] εἴπαμε ἐμεῖς ἐπειδὴ ἔτσι μᾶς ἦρθε στὸ κεφάλι, [διότι] εἴμαστε φωτισμένοι σὲ ὅλα. Δὲν ὑπάρχει κανένα ἔρεισμα καὶ ἀναφέρθηκαν πολλὲς τέτοιες ὀνομασίες, παλαιὰ ὑπῆρχε ἕνας κατάλογος ἀσυμβιβάστων μὲ τὴν Ὀρθόδοξο πίστη ὁμάδων, σεκτῶν. Τώρα μπῆκε ὁ κατάλογος, ὄχι πιὰ ὁμάδων, [ἀλλὰ καὶ] μεθοδολογιῶν. Σοὺ λέει αὐτὸ καὶ αὐτό, εἶναι ἀσυμβίβαστο. Οἱ Ὀρθόδοξοι δὲν πρέπει νὰ πηγαίνουν ἐκεῖ πέρα. Ὄχι ὅτι δὲν θέλουμε νὰ πηγαίνουν, νὰ [μὴ] χάσουμε τὴν πελατεία μας, δὲν ἔχουμε πελατεία ἐμεῖς, γιατί ἐκεῖ πέρα πέφτουν στὸ ἀσυμβίβαστό τῆς διαστροφῆς τῆς πνευματικῆς τους ζωῆς. Καὶ τί εἶναι τὸ ἀσυμβίβαστο; Ὅτι αὐτὸ δὲν εἶναι μέσα ἀπὸ τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος! Ὑπάρχει κάποια ἄλλη ἐνέργεια; Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι. Ὑπάρχει κάτι ποῦ θεραπεύει; Ἐμεῖς ἔχουμε ἕναν τρόπο ποὺ θεραπεύει ἡ Ἐκκλησία μας, διὰ τῶν εὐχῶν, διὰ τοῦ Εὐχελαίου καὶ εἶναι ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἢ ὑπάρχει κάτι ἄλλο ποῦ θεραπεύει;

Καὶ συγγνώμη ποὺ θὰ τὸ πῶ τώρα, εἶναι καὶ χαριτωμένο ἀλλὰ εἶναι καὶ τραγικό, ἐκεῖ ἀκούσαμε περιστατικά, ἐπειδὴ εἶναι ἐκπρόσωποι ὅλων τῶν Μητροπόλεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ὅλης τῆς Ὀρθοδοξίας μας, πολλοὶ πατέρες, ἐκπρόσωποι τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, κατέθεσαν τραγικὲς μαρτυρίες.

Ἕνα μοναστήρι κάπου ἐδῶ κοντά, στὴν Ἀττική, ἕνα μοναστήρι, ὅταν πᾶνε ἐπισκέπτες τοὺς πουλᾶνε ἕνα νερό. Ποῦ λένε αὐτὸ τὸ νερὸ εἶναι ἁγιασμένο, ἔχει μέσα του τὰ τάδε συστατικά, πάρτε τό, στοιχίζει πενήντα εὐρώ, θὰ τὸ πάρετε σπίτι σας, θὰ γίνετε καλά. Αὐτὸ εἶναι μία ἀπάτη. Καὶ ἔλεγε ἕνας πατέρας στὸ συνέδριο, πῆγαν ἄνθρωποι ἐκεῖ, ἕνα ποῦλμαν ἦταν καὶ ὅλοι ἔδωσαν πενηντάρια, ἀφῆστε τὴ βλακεία τὸ πενηντάρι, δὲν στέκομαι ἐκεῖ· στέκομαι στὸ ὅτι ὁ λαὸς πείθεται εὔκολα, τοῦ λέει ἁγιωτικὸ νερό. Τί νερὸ εἶναι αὐτό; Δὲν μπορεῖ ἐμεῖς νὰ πλανιόμαστε ἔτσι καὶ ὁ λαὸς πρέπει νὰ ἔχει ἐγρήγορση. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει Ἁγιασμό, ἔχει Εὐχέλαιο. Τί νερὸ εἶναι αὐτό; Καὶ μάλιστα λέει ἐπειδὴ εἶναι μυροειδὲς τὸ νερό, ἔχει ἕνα εἰδικὸ μύρο λέει, παίρνετε εἰδικὸ μύρο, πουθενὰ δὲν θὰ τὸ βρεῖτε. Γί΄ αὐτὸ σ΄ αὐτὸ τὸ μοναστήρι πουλᾶμε, λέει, ἐμεῖς μυροβλύσεις. Μὰ τί πουλᾶμε, ἐδῶ πέρα τὸ κάναμε ἐμπόριο; Παραδείγματα σᾶς λέω. Ἐπειδὴ εἶναι πρακτικὰ θέματα, τὰ ὁποῖα ταλανίζουν τὴν Ἐκκλησία μας καὶ πλανοῦν τὸ λαό.

Ὁ λαὸς ξέρει τὰ πράγματα, ποιὰ εἶναι τὰ Μυστήριά του. Τί εἶναι Ἁγιασμός, τί εἶναι Εὐχέλαιο, πῶς ἁγιάζεται, διὰ ποίου τρόπου; Πῶς γίνεται ὁ Ἁγιασμός; Πῶς λειτουργεῖ ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Ἂν δὲν τὰ ξέρουμε αὐτά, θὰ πλανιόμαστε συνεχῶς. Δὲν ἔχω νὰ πῶ κάτι ἄλλο γί’ αὐτὴ τὴν πολύ, γιὰ μένα προσωπικά, πετυχημένη προχθεσινὴ τριήμερη συνεδρίαση, γιατί ἔβαλε τὸ δάχτυλο στὸν τύπο τῶν ἥλων.

Δὲν μπορεῖ πιὰ νὰ πεῖ ἕνας: «Ξέρεις ἐγὼ εἶμαι Χριστιανός, ἔχω εἰκόνες, εἶμαι γιατρὸς ὁμοιοπαθητικός, ποὺ πιστεύω στὴν Ἐκκλησία, λειτουργοῦμαι, μεταλαμβάνω». Ψεύτης εἶσαι! Ἂν λειτουργεῖσαι, μεταλαμβάνεις καὶ ἀγαπᾶς τὸν Χριστό, θὰ πάψεις νὰ εἶσαι γιατρὸς ὁμοιοπαθητικός. Τέρμα! Ἔληξε, δὲν ὑπάρχει κουβέντα! Εἶναι πιὰ ἀσυμβίβαστο μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη. Εἶναι τόσο ξεκάθαρα πράγματα. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐπιτυχία. Κι ἐπειδὴ ὑπῆρχαν ἀμφιβολίες πολλὲς φορές, μήπως βγεῖ κάποια μικρὴ διαμάχη, ἀκόμη καὶ σχίσμα μέσα στὴν Ἐκκλησία, τὶς παλαιότερες χρονιὲς λίγο τὸ ἐφοβοῦντο, ἀλλὰ φέτος ἦταν τὸ θέμα. Καὶ ὑπῆρχε πλήρης ὁμοφωνία τῶν πατέρων. Τὸ λέω σὲ ἐσᾶς, τώρα, νὰ τὸ ξέρετε. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀσφαλῆ μέτρα γιὰ νὰ διασφαλίζει τὸ λαό της ἀπὸ τὶς πλάνες. Κι ἂς λένε εἴμαστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, κάνουμε κι αὐτό, ἀγαπᾶμε τὸν Χριστό, ἐξομολογούμαστε, λειτουργιόμαστε. Νὰ βιώνεις πλήρως «Τοῦ ζωοποιοῦντος τὰ πάντα». Ζωοποιεῖ τὰ πάντα. Μόνο ὁ Χριστὸς δίνει ζωή. Δὲν ὑπάρχει κανένας ἄλλος ποὺ νὰ δίνει ζωή. Μὴν περιμένετε ἐλπίδες ἀπὸ κάποια ἄλλη μεθοδολογία. Τρέχουν οἱ ἄνθρωποι νὰ πάρουν ἐλπίδα ἀπὸ δεκάδες μεθοδολογίες καὶ πλανεμένες.

Πάλι χθὲς σ’ αὐτὸ τὸ συνέδριο, ποῦ ἔγιναν κουβέντες γιὰ ὅλους αὐτούς, ἔκανα μία πρόταση, γιατί ἔλεγαν μερικοὶ ἐκπρόσωποι: «Τί θὰ γίνει; Χανόμαστε κάθε μέρα. Ὅλα αὐτὰ τὰ δαιμονιώδη τοῦ κόσμου ποὺ πιάνουν τὸ λαό μας, τὸν πλανοῦνε». Κι εἶπα μία παράλογη πρόταση. Τοὺς εἶπα: «Ξέρετε, ἐδῶ στὴν περιοχή μας, στὴ Γλυφάδα, ὑπάρχουν δύο τεράστιοι χῶροι, ἀνοιχτοί, ἄδειοι, τὸ ἀεροδρόμιο…». Θὰ μοῦ πεῖτε: «Τί σχέση ἔχει αὐτό;». Θὰ δεῖτε τί σχέση ἔχει. Τὸ ἀεροδρόμιο, ποὺ εἶναι ἄδειο, εἶναι μία τεράστια ἔκταση. Δὲν ξέρω ποιοὶ καπιταλιστὲς καὶ δαιμονιώδεις θέλουν νὰ κάνουν καζίνα ἐκεῖ. Μακάρι νὰ μὴ γίνουν! Ὅσο εἶμαι ἐγὼ θὰ προσεύχομαι καζίνα νὰ μὴν περάσουν ἀπὸ ἐδῶ πέρα μέσα, δὲν ξέρω τί θὰ γίνει… Κι ἂν περάσουν, θὰ τοὺς κάνουμε τὴ ζωὴ μαρτύριο. Ἐντάξει, θὰ τὸ δοῦμε. Ἂς τὸ ἀφήσουμε, μακάρι νὰ μὴ γίνει. Ὑπάρχει, λοιπόν, ἐδῶ τὸ ἀεροδρόμιο καὶ λίγο παρακάτω εἶναι οἱ ἐγκαταλελειμμένες, δυστυχῶς, ἐγκαταστάσεις τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων, τελείως ἐγκαταλελειμμένες. Χαώδεις ἐκτάσεις! Λοιπόν, μερικοὶ ἔξυπνοι ἐκεῖ πέρα, ἐδῶ κι ἐκεῖ πρόσφατα, πρὶν ἀπὸ λίγους μῆνες, ξανὰ καὶ ξανά, κάνουν ἐκεῖ κάτι «festival»! Τί «festival», δηλαδή, νὰ καλέσουν καὶ τὰ παιδιὰ ἅμα εἶναι τὸ «festival». Εἶναι λέει «therapy festival». «Festival» θεραπείας. Τί θεραπείας; Θὰ κατεβεῖ, δηλαδή, κάποια μονάδα γυναικολογική, ὀδοντολογική; Τί θὰ κατεβοῦν; Τί «therapy festival»; Ἂν ἔχω τὰ δόντια μου, νὰ πάω νὰ μὲ δοῦν; Ἂν ἔχω λουμπάγκο, νὰ πάω νὰ μὲ δοῦν; Ὄχι, λέει, εἶναι οἱ νέες θεραπευτικές, αὐτὲς οἱ ἐναλλακτικές, οἱ δαιμονιώδεις! Κι εἶπα τὸ ἑξῆς: «Κοιτάξτε, τὸ τελευταῖο “festival”, πρὶν ἀπὸ ἕνα μήνα…», ποὺ μάλιστα ἔκανα τὸ ἑξῆς, κι ἄλλοι τρόμαξαν, ἀνέβηκα πάνω στὴν ἕδρα μὲ ἕνα τόσο φάκελο. Πολὺ μεγάλο. Ἕνα τόσο φάκελο. Τόσο, τόσο μεγάλο!

Λένε: «Θὰ μᾶς πεῖς ὅλα αὐτά; Ἔχεις μόνο πέντε λεπτά!».

-«Μὴν νοιάζεστε, τρία λεπτὰ θὰ μιλήσω!».

-«Τί θὰ κάνεις αὐτὸ τὸ φάκελο;».

Λέω, «ἂν κάποιος περιδιαβεῖ σ’ αὐτὸ τὸ “festival”, θὰ δεῖ ἐκεῖ περίπου τριακόσια, τετρακόσια περίπτερα. Ἂν περάσεις ἄπ’ τὸ περίπτερο, ὅλοι σου [δίνουνε] ἕνα φυλλάδιο. Ἄρα, εἶναι τετρακόσια καταστήματα».

Προσέξτε, τετρακόσια καταστήματα ποὺ κάτι πουλᾶνε. Πρῶτα-πρῶτα, γιὰ νὰ ἔχουν ὅλα αὐτὰ τὰ φυλλάδια, πολυτελῆ καὶ ἔγχρωμα, θέλουν χρήματα! Καὶ κάτι πουλᾶνε! Πουλᾶνε πρῶτα-πρῶτα καὶ ἀγοράζουν τὴν ψυχή σου! Νὰ πᾶς μαζί τους, νὰ περάσεις στὴ δική τους δαιμονιώδη θεραπευτική. Μετά, θέλουν χρήματα! Πῶς θὰ κάνουν τὰ φυλλάδιά τους; Καὶ πῶς θὰ ζήσουν περισσότερες ἀπὸ τριακόσιες ὁμάδες ἐκεῖ; Μὲ χίλια ἀπίθανα ὀνόματα! Χίλια ἀπίθανα ὀνόματα! Θέλουν τὴν ψυχή σου, θέλουν τὰ χρήματά σου, ἀλλὰ «ξέρετε γιατί χαίρομαι;», λέω. «Σ’ αὐτὸ τὸ “festival” ὑπῆρχαν τριακόσια περίπτερα, ἄρα τριακόσιοι ποὺ διαμάχονται! Ποιὸς θὰ πάρει πρῶτος τὸ ἐμπόριο! Ἄρα, εἶναι διασπασμένοι. Εἶναι, κατὰ τὰ λόγια τῆς  Γραφῆς, λεγεών, εἶναι διχασμένοι. Κι αὐτὸ εἶναι τὸ ὅπλο μας! Ὁ διχασμὸς τοὺς εἶναι τὸ ὅπλο μας».

Ἡ ἑνότητα! Αὐτὸ ἔχουμε ἐμεῖς νὰ βάλουμε. Μὴ σηκωθεῖ κανείς, εἶπα στὸ τέλος, ἀπὸ ἐδῶ καὶ πεῖ: «Ὄχι, διαφωνῶ! Ἡ ὁμοιοπαθητικὴ δὲν εἶναι δαιμονιώδης». Θὰ ἔχουμε μία φωνή. Θὰ σταθοῦμε μπροστὰ στὸ λαό μας καὶ θὰ ‘χοῦμε μία φωνή. Αὐτοὶ εἶναι διχασμένοι. Γιὰ λόγους ἐμπορίου, προσωπολατρίας καὶ χίλια πράγματα. Ἐμεῖς εἴμαστε ἕνα! Εἴμαστε μία καρδιά! Κι εἶπα θὰ κατεβοῦμε, σ’ αὐτὸ τὸ συνέδριο, ὅλοι μαζί, στὸ τέλος [καὶ] θὰ ποῦμε: «Αὐτό!». Θὰ ποῦμε ὅλοι μαζὶ γιὰ τὸ λαό μας. Θὰ τὸ ξέρει ὁ παπὰς τοῦ χωριοῦ, ποὺ δὲν ξέρει ὁ ἄνθρωπος. Θὰ πεῖ: «Ὄχι, ἐκεῖ δὲν θὰ πᾶς. Μοῦ τὸ ‘πὲ ἡ Σύνοδός μου. Ἐδῶ δὲν πᾶς». Θὰ ‘μαστε μία φωνή, ὄχι σου καί μου καί του. Δὲν εἶναι καιρὸς πιὰ [γιὰ] σοὺ καί μου καί του. Μπορεῖ νὰ ἔχουμε προσωπικὲς ἀπόψεις γιὰ διάφορα θέματα. Αὐτὰ τὰ κουβεντιάζουμε. Ἀλλὰ γιὰ τέτοια καίρια θέματα ποὺ παίζεται ἡ ψυχὴ τοῦ λαοῦ μας, δὲν παίζουμε! Καὶ τοὺς εἶπα: «Αὐτὴ εἶναι ἡ νίκη μας. Τριακόσια περίπτερα, χάρηκα! Εἴμαστε ἕνα, αὐτοὶ εἶναι χωρισμένοι. Γιὰ ἐμπόριο, ἰδεολογία, γιὰ προσωπολατρίες». Βλέπετε τὸ ὅπλο μᾶς ποιὸ εἶναι; Καὶ δὲν φοβόμαστε τίποτα. Οὔτε ἔχω ἀγωνία νὰ βγάλω φυλλάδιο, οὔτε νὰ ξοδέψω χρήματα. Ἐδῶ εἶναι ὁ Χριστός μας. Κι ἐμεῖς εἴμαστε ἑνωμένοι. Κρατῆστε αὐτὴν τὴν ὁμολογία. Τὸ κοινό τοῦ λόγου. Κι αὐτὴν τὴν ὁμολογία μὴν τὴ χάνετε ποτέ!

Καὶ σᾶς θυμίζω ἐκείνη τὴν καίρια, ἑρμηνευτικὴ συμβολὴ ποὺ ἔχουν οἱ Πατέρες στὸ πολὺ γνωστὸ κείμενο ποὺ διαβάζουμε στὶς Παρακλήσεις. Ποῦ ὅταν κάνουμε Παρακλήσεις, διαβάζουμε δύο κείμενα. Ἕνα Εὐαγγέλιο λέει γιὰ τὸν Χριστὸ μὲ τὴ Μάρθα καὶ τὴ Μαρία: «Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾶς καὶ τυρβάζη περὶ πολλά· ἑνὸς δὲ ἐστι χρεία»[2]. Λίγοι ἔχουν καταλάβει τὴν ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση τοῦ «ἑνός». Ὅλοι λένε, ἐπειδὴ ἡ Μάρθα τρέχει, κάτσε γιὰ τὴν προσευχή. Δὲν θὰ κάνει καὶ φαγητὸ δηλαδή; Ἅμα, πᾶς στὸ Ἅγιον Ὅρος, δηλαδή, κανένας πατέρας νὰ μὴν ἔχει ἑτοιμάσει καμιὰ ὡραία σουπούλα νὰ πιοῦμε καὶ μετὰ νὰ βγοῦμε ὅλοι καὶ νὰ ξεροσταλιάζουμε. Κι ἦρθαν οἱ Πατέρες τὴν ὥρα τῆς Λειτουργίας κι εἶπαν: «Ἑνός ἐστι χρεία. Μὴν φᾶτε τίποτε». Εἶναι ἄλλη ἑρμηνευτική. «Ἑνὸς δὲ ἐστι χρεία». Ἑνός. Ἑνός. Ἑνότητας. Αὐτὸ εἶναι τὸ «ἑνός». Τὸ «ἐν» εἶναι ἡ ἑνότητα. Ἑνότητα νὰ ἔχετε.

-«Πῶς τὸ κάνεις αὐτό;».

-«Θὰ κάνεις αὐτό, θὰ κάνεις…».

Νὰ ἔχετε ἑνότητα! Ἡ Μάρθα θὰ εἶναι ἐκεῖ κι ἡ Μαρία θὰ εἶναι ἐκεῖ. Ἡ Μάρθα θὰ «μεριμνᾶς καὶ τυρβάζη περὶ πολλὰ» καὶ καλὰ θὰ κάνει κι ἡ Μαρία θὰ εἶναι στὰ πόδια. Καλὰ θὰ κάνει. «Ἑνὸς δὲ ἐστι χρεία». Μὴ διαμάχεσθε. Ἐν Χριστῷ εἴσαστε. «Ἑνὸς δὲ ἐστι χρεία». Αὐτὸ εἶναι τὸ μήνυμα τὸ μεγάλο.

Καὶ στὸ τέλος αὐτῆς τῆς συνεδριακῆς συσκέψεως, ἔχω πάει τουλάχιστον σὲ δέκα τέτοιες, ἐνίωθα μέσα μου πάρα πολὺ ἀνακουφισμένος. Γιατί, αὐτὸ βγῆκε στὸ τέλος, (ὑπῆρχαν Ἐπίσκοποι), ὅτι ὑπάρχει στὴν Ἐκκλησία μᾶς ἑνότητα. Ὅλοι συμφωνοῦμε. Δὲν παίζουμε μὲ [τὶς] ψυχὲς τοῦ λαοῦ μας. Ὁ λαὸς κλονίζεται. Ὁ λαὸς δὲν ξέρει. Ὑπάρχουν εὐθύνες ἐδῶ, τρομερές. Τουλάχιστον, νὰ προβληθεῖ ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Νά, ἐδῶ, μαζευτήκαμε καὶ εἴπαμε: «Ναί! Ναί, σ’ αὐτὸ τὸ πράγμα». Καὶ νὰ πάρουμε στὴν εὐθύνη μας τὸ λαό μας. Εἴμαστε μία γροθιὰ σ’ αὐτὸ τὸ θέμα. Αὐτὴ εἶναι ἡ ὁμολογία.

Μακάρι νὰ ἤμασταν μία γροθιὰ σ’ ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα τῆς ζωῆς μας. Νὰ εἴμαστε σὲ ὅλα μία γροθιά. Δὲν ἀντιτίθεμαι στὶς προσωπικὲς διαφοροποιήσεις, ἰδέες καὶ θεολογικὲς ἀπόψεις. Ἀλλὰ μέσα ἀπὸ συνοδικὰ ἐκφραστικὰ μεγέθη. Συνοδικά! Αὐτὰ εἶναι τὰ συνοδικὰ μεγέθη, νὰ καταλήγουμε σὲ ἑνότητα. Πράγμα ποὺ δὲν τὸ ἔχουν ὅλες αὐτὲς οἱ ψευτοθεραπεῖες καὶ ὁ διάβολος φυσικὰ αὐτὸ δὲν ἔχει. Γί’ αὐτὸ τὸ ὄνομα τοῦ διαβόλου ἐκεῖ στὸ δαιμονισμένο:

-«Ποιὸ εἶναι τὸ ὄνομά σου;», λέει.

-«Λεγεών. Γιατί πολλοὶ ἐσμεν»[3].

Εἶναι «λεγεών». Εἶναι ἕνα κατακερματισμένο ὅπλο. Καὶ αὐτὸ φώναξα. «Αὐτοὶ εἶναι λεγεών, ἐμεῖς εἴμαστε ἐν Χριστῷ». «Ἑνὸς δὲ ἐστι χρεία». Ὁμο-λογοῦμε. Αὐτὸ μὴν τὸ ξεχάσετε ποτέ!

floga

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2018/06/blog-post_7.html#more